Maria Kobierzycka-Maciąg ps. „Majka”, „Baśka”, „Grażyna” urodziła się w 1922 r. w rodzinie ziemiańskiej. Rodzice posiadali majątek ziemski Dąbrówka pod Drzewicą, na ziemi opoczyńskiej. Przed wybuchem II wojny światowej ukończyła gimnazjum. W 1940 r. wstąpiła w szeregi Armii Krajowej. Została sanitariuszką w oddziałach AK na ziemi piotrkowsko-opoczyńskiej. Od 1943 r. związała się z Narodowymi Siłami Zbrojnymi. Została żołnierzem w oddziale Władysława Kołacińskiego ps. „Żbik”. Brała udział w akcjach zbrojnych z bronią w ręku i uzyskała awans do stopnia kaprala. Została odznaczona Krzyżem Walecznych. Razem z oddziałem weszła w skład Brygady Świętokrzyskiej NSZ, z którą przeszła cały szlak bojowy, aż do Czech. Tam została skierowana na przyspieszone kursy radiotelegrafisty, dywersyjny oraz spadochronowy (teoretyczny).
Maria Kobierzycka, jako łączniczka, została zrzucona do kraju w nocy 13/14 lutego 1945 r. w pierwszej grupie skoczków pod dowództwem por. Bogusława Denkiewicza ps. „Bolesław”. Grupa omyłkowo została zrzucona na zaminowany teren w okolicy Dwikozów i uległa rozproszeniu z powodu braku umiejętności sterowania spadochronami. Po wylądowaniu „Baśka” nawiązała kontakt z kpt. Mirosławem Ostromęckim ps. „Majewski”, „Mirski”, z którym rozpoczęła współpracę. Razem wyjechali do Warszawy, do jednego z mieszkań konspiracyjnych na Kolonii Staszica. Stąd Maria przez radiostację przekazywała meldunki o sytuacji w Polsce do Pragi.
W dniu 1 października 1945 r. ubecy zrobili nalot na dzielnicę, przeszukując mieszkanie po mieszkaniu, i aresztowali kpt. „Majewskiego” i „Baśkę”. W październiku 1946 r. przed Wojskowym Sądem Rejonowym w Warszawie odbył się proces 11 żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych. Wyrokiem komunistycznego sądu na karę śmierci skazano Mirosława Ostromęckiego, Marię Kobierzycką i Władysława Drypsa. Po apelacji kara śmierci zasądzona wobec Marii Kobierzyckiej została zamieniona na karę dożywotniego więzienia. Maria przeszła przez stalinowskie więzienia w bydgoskim Fordonie i w Inowrocławiu. Na wolność wyszła w 1955 r. Podobnie jak większość byłych żołnierzy NSZ miała problemy ze znalezieniem pracy.
Była jedną z założycielek Związku Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego, działała w NSZZ „Solidarność” i organizacjach kombatanckich. W 1993 r. została odznaczona Krzyżem Narodowego Czynu Zbrojnego, a w 1994 Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Maria Kobierzycka-Maciąg ps. „Baśka” zmarła w 2007 r., została pochowana na warszawskich Powązkach w asyście kompanii honorowej Wojska Polskiego.
