Jan Nepomucen Śledziński ps. „Ślepy” – żołnierz Narodowej Organizacji Bojowej, członek Stronnictwa Narodowego, prowadził nasłuchy radiowe.
Urodził się 22 marca 1908 roku w Poznaniu, pod zaborem pruskim, i z tym miastem związał swoje życie. Pracował jako monter samochodowy. Był członkiem założonego w 1928 roku Stronnictwa Narodowego (SN), największej partii politycznej w Polsce międzywojennej. W dniu 10 września 1939 roku Niemcy zajęli Poznań. Niemal natychmiast okupant niemiecki rozpoczął egzekucje i wysiedlenia ludności polskiej i żydowskiej. Wielkopolska została włączona do III Rzeszy Niemieckiej jako Kraj Warty. Językiem urzędowym stał się język niemiecki.
Pod niemiecką okupacją Polacy szybko zaczęli organizować konspirację. W dniu 16 listopada 1939 roku działacze Stronnictwa Narodowego (SN) powołali konspiracyjną organizację wojskową – Narodową Organizację Bojową (NOB). Jan Śledziński zaangażował się w działalność ruchu oporu. W lutym 1940 roku złożył przysięgę i został żołnierzem NOB. Przyjął pseudonim „Ślepy”. Był komendantem „piątki” w poznańskiej dzielnicy Wilda oraz organizował łączność z Komendą Miasta NOB. Latem 1940 roku skierowano go do pracy w Wydziale Propagandy sztabu NOB, gdzie prowadził nasłuchy radiowe i przygotowywał biuletyn radiowy dla redakcji „Polski Narodowej”. Mieszkanie Jana Śledzińskiego i jego siostry Władysławy było lokalem konspiracyjnym, w którym odbywały się odprawy komendantów sekcji Obwodu Poznań Wilda NOB. Przechowywana była tam również maszyna do pisania, używana przez sztab Dzielnicy Wilda oraz zespół redagujący biuletyn z nasłuchów radiowych.
Na skutek dekonspiracji i zwerbowania w NOB agentów organizacja została rozbita. Pierwsze aresztowania miały miejsce w grudniu 1940 roku. Jan Śledziński ps. „Ślepy” został aresztowany przez gestapo 6 stycznia 1941 roku i osadzony w poznańskim Forcie VII, a później w niemieckim więzieniu we Wrocławiu. Fort VII był pierwszym obozem koncentracyjnym utworzonym przez Niemców na okupowanych ziemiach polskich. Na terenie Wielkopolski był największym ośrodkiem eksterminacji polskiej ludności cywilnej. Był także pierwszym obozem, w którym Niemcy w testowej komorze gazowej użyli gazu do masowego mordowania Polaków.
W dniu 8 czerwca 1942 roku wyrokiem niemieckiego Wyższego Sądu Rejonowego w Poznaniu (OLG Posen) na sesji wyjazdowej we Wrocławiu Jan Śledziński ps. „Ślepy” został skazany na karę śmierci. Wyrok wykonano 15 lipca 1942 roku w niemieckim więzieniu przy ulicy Kleczkowskiej we Wrocławiu. Miał 34 lata.
dr Rafał Sierchuła/Bożena Wołek
