Józef Kaźmierczak – żołnierz Narodowej Organizacji Bojowej, więzień niemieckich obozów koncentracyjnych.
Urodził się 14 marca 1907 roku w Upartowie, powiat Międzychód, pod zaborem pruskim. Zamieszkał w Swarzędzu, kilkanaście kilometrów od Poznania. Był mistrzem stolarskim.
Podczas II wojny światowej Wielkopolska, po zajęciu przez Niemców, została włączona do Rzeszy Niemieckiej jako Kraj Warty. Niemal natychmiast okupant niemiecki rozpoczął egzekucje i wysiedlenia ludności polskiej i żydowskiej. Językiem urzędowym stał się język niemiecki. Pod okupacją Polacy szybko zaczęli organizować konspirację. W dniu 16 listopada 1939 roku działacze Stronnictwa Narodowego (SN) powołali konspiracyjną organizację wojskową – Narodową Organizację Bojową (NOB). Józef Kaźmierczak włączył się w działania niepodległościowe. Został zaprzysiężony do NOB w Obwodzie Swarzędz.
Na skutek dekonspiracji i zwerbowania w NOB agentów organizacja została rozbita. Józef Kaźmierczak został aresztowany przez gestapo i osadzony w poznańskim Forcie VII. Fort VII był pierwszym obozem koncentracyjnym utworzonym przez Niemców na okupowanych ziemiach polskich. Na terenie Wielkopolski był największym ośrodkiem eksterminacji polskiej ludności cywilnej. Był także pierwszym obozem, w którym Niemcy w testowej komorze gazowej użyli gazu do masowego mordowania Polaków.
W dniu 4 maja 1942 roku wyrokiem niemieckiego Wyższego Sądu Rejonowego w Poznaniu (OLG Posen) na sesji wyjazdowej w Szamotułach Józef Kaźmierczak został skazany na 6 lat obozu karnego. Osadzono go w niemieckim obozie koncentracyjnym Mauthausen, gdzie zmarł 26 marca 1943 roku. Miał 36 lat.
dr Rafał Sierchuła/Bożena Wołek
