Kazimierz Woźniak – żołnierz Narodowej Organizacji Bojowej, więzień niemieckich obozów koncentracyjnych.
Urodził się 2 lutego 1902 roku w Poznaniu pod zaborem pruskim. Pracował jako ślusarz. Niewiele wiemy o jego życiu przed II wojną światową.
W dniu 10 września 1939 roku Niemcy zajęli Poznań. Niemal natychmiast okupant niemiecki rozpoczął egzekucje i wysiedlenia ludności polskiej i żydowskiej. Wielkopolska została włączona do Rzeszy Niemieckiej jako Kraj Warty. Pod niemiecką okupacją Polacy szybko zaczęli organizować konspirację. W dniu 16 listopada 1939 roku działacze Stronnictwa Narodowego (SN) powołali konspiracyjną organizację wojskową – Narodową Organizację Bojową (NOB). Kazimierz Woźniak zaangażował się w działalność ruchu oporu. Latem 1940 roku został zaprzysiężony do NOB. Był jednym z żołnierzy w „piątce” Bronisława Napieralskiego w Winiarach (obecnie dzielnica Poznania). Brał udział w kolportowaniu wydawanego przez Stronnictwo Narodowe pisma „Polska Narodowa”.
Niemieckie gestapo intensywnie rozpracowywało polski ruch oporu. Na skutek dekonspiracji i zwerbowania w NOB agentów organizacja została rozbita. Pierwsze aresztowania miały miejsce w grudniu 1940 roku. Kazimierz Woźniak po aresztowaniu przez gestapo został osadzony w poznańskim Forcie VII. Fort VII był pierwszym obozem koncentracyjnym utworzonym przez Niemców na okupowanych ziemiach polskich. Na terenie Wielkopolski był największym ośrodkiem eksterminacji polskiej ludności cywilnej. Był także pierwszym obozem, w którym Niemcy w testowej komorze gazowej użyli gazu do masowego mordowania Polaków.
W dniu 21 kwietnia 1942 roku niemiecki Wyższy Sąd Rejonowy w Poznaniu (OLG Posen) skazał Kazimierza Woźniaka na 5 lat obozu karnego. Został osadzony w niemieckim więzieniu karnym we Wronkach, a 16 grudnia 1942 roku przewieziono go do obozu koncentracyjnego Mauthausen. Otrzymał numer obozowy 19686. Zmarł w Mauthausen 7 marca 1943 roku. Miał 41 lat.
dr Rafał Sierchuła/Bożena Wołek
