Józef Strzelecki – żołnierz Narodowej Organizacji Bojowej, więzień niemieckich obozów koncentracyjnych.
Urodził się 9 lutego 1914 roku w Strzelnie, powiat Mogilno, pod zaborem pruskim. Zamieszkał w Poznaniu, pracował w handlu oraz był członkiem Wielkopolskiego Towarzystwa Śpiewaczego. W okresie II wojny światowej, po włączeniu Wielkopolski do Rzeszy Niemieckiej i utworzeniu Kraju Warty, zaangażował się w działalność ruchu oporu. W październiku 1940 roku wstąpił w szeregi Narodowej Organizacji Bojowej (NOB) na terenie poznańskiej dzielnicy Wilda. Udostępniał swoje mieszkanie na spotkania organizacyjne oraz udzielał schronienia Alfredowi Wojciechowskiemu komendantowi Dzielnicy Wilda NOB. Brał udział w kolportowaniu wydawanego przez Stronnictwo Narodowe czasopisma „Polska Narodowa”.
Józef Strzelecki został aresztowany przez gestapo i osadzony w poznańskim Forcie VII. Fort VII był pierwszym obozem koncentracyjnym utworzonym już w październiku 1939 roku przez Niemców na okupowanych ziemiach polskich. Na terenie Wielkopolski był największym ośrodkiem eksterminacji polskiej ludności cywilnej. Był także pierwszym obozem, w którym Niemcy w testowej komorze gazowej użyli gazu (tlenku węgla czyli czadu) do masowego mordowania polskiej ludności.
Strzelecki z Fortu VII został przewieziony do niemieckiego więzienia we Wronkach. W dniu 14 kwietnia 1942 roku został skazany wyrokiem niemieckiego Wyższego Sądu Rejonowego w Poznaniu (OLG Posen) na 9 lat obozu karnego. Przetransportowano go do niemieckiego obozu koncentracyjnego Mauthausen, gdzie zmarł w grudniu 1942 roku. Miał 28 lat.
dr Rafał Sierchuła/Bożena Wołek
