Antoni Dudziński – żołnierz Narodowej Organizacji Bojowej, członek Stronnictwa Narodowego, zmarł podczas niemieckiego śledztwa.
Urodził się 16 kwietnia 1911 roku w Zieminie, powiat kościański, pod zaborem pruskim. Mieszkał w Zieminie, gdzie prowadził gospodarstwo rolne. Był członkiem założonego w 1928 roku Stronnictwa Narodowego (SN), największej partii politycznej w Polsce międzywojennej.
Po zajęciu Wielkopolski przez okupanta niemieckiego we wrześniu 1939 roku została ona włączona do III Rzeszy Niemieckiej jako Kraj Warty. Językiem urzędowym stał się język niemiecki. Wprowadzono godzinę policyjną i nakaz pracy dla Polaków. Skonfiskowano broń, odbiorniki radiowe, aparaty fotograficzne. Niemal natychmiast okupant rozpoczął egzekucje i wysiedlenia ludności polskiej i żydowskiej.
Pod niemiecką okupacją Polacy szybko zaczęli organizować konspirację. W dniu 16 listopada 1939 roku działacze Stronnictwa Narodowego (SN) powołali konspiracyjną organizację wojskową – Narodową Organizację Bojową (NOB). Antoni Dudziński zaangażował się w działalność ruchu oporu. W maju 1940 roku złożył przysięgę i został żołnierzem NOB. Mianowano go referentem administracji cywilnej w sztabie Powiatu Kościan NOB, gdzie tworzył struktury organizacyjne. Organizował kolportaż wydawanego przez Stronnictwo Narodowe pisma „Polska Narodowa”. Zbierał fundusze na cele organizacji. Identyfikował mieszkających w terenie oficerów i podoficerów Wojska Polskiego, a także Polaków, którzy zostali wpisani na niemiecką folkslistę (DVL).
Antoni Dudziński został aresztowany przez gestapo jesienią 1941 roku i osadzony w poznańskim Forcie VII, a później w niemieckim więzieniu w Pile. Poddano go wielomiesięcznemu intensywnemu śledztwu. W dniu 17 czerwca 1942 roku Antoni Dudziński zmarł z powodu wycieńczenia organizmu. Miał 31 lat.
dr Rafał Sierchuła/Bożena Wołek
