Na wniosek Związku Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych postanowieniem Ministra Obrony Narodowej z dn. 8 listopada 2022 roku na wyższy stopień oficerski awansowany został Jerzy Leonowicz.
Kapitan Jerzy Leonowicz (ur. 1928) jest weteranem walk o niepodległość RP. W 1943 roku został członkiem harcerskiej organizacji niepodległościowej „Orlęta”. W styczniu 1944 roku przeszedł do Szarych Szeregów. W ramach działalności podziemnego harcerstwa przeszedł przeszkolenie bojowe oraz dywersyjne. Tuż przed wybuchem powstania warszawskiego, wiedząc że jego drużyna nie będzie mobilizowana do walki, opuścił za zgodą drużynowego Szare Szeregi i przeszedł do Armii Krajowej, gdzie wraz z trzema kolegami z zastępu wstąpił do 9 Kompanii Dywersji Bojowej. Brał udział w powstaniu warszawskim. Walczył w plutonie 230 w obsłudze karabinu maszynowego. W swoim plutonie był określany jako: „harcerz z Szarych Szeregów”. Pod koniec powstania warszawskiego został ciężko ranny – 4 rany od odłamków. Leczył się w szpitalu w Tworkach. Został inwalidą wojennym. Latem 1945 r. przyjechał do Koszalina. W 1950 r. został aresztowany przez UB za rzekomą próbę nielegalnego opuszczenia państwa. W rzeczywistości było tak, że dostał taką propozycję od kolegów z Szarych Szeregów, którzy taką ucieczkę przygotowywali, ale uciec nie chciał. UB, ciężkimi przesłuchaniami, próbowało wymusić przyznanie się do winy i wydanie kolegów. Jerzy Leonowicz do końca nie wydał kolegów i utrzymał, że nie wiedział o ich planowanej ucieczce. Został skazany na 3 lata więzienia. W więzieniach stalinowskich odsiedział cały wyrok.
Kapitan Jerzy Leonowicz jest osobą wybitnie zaangażowaną w kultywowaniu tradycji i ideałów Polskiego Państwa Podziemnego. Jest obecnie jednym z dwóch ostatnich w Koszalinie żyjących powstańców warszawskich. Współpracuje z Instytutem Pamięci Narodowej, Związkiem Harcerstwa Polskiego, Muzeum Powstania Warszawskiego oraz licznymi organizacjami kombatanckimi. Od 2018 roku jest prezesem honorowym koszalińskiego oddziału Związku Inwalidów Wojennych RP. Był głównym bohaterem filmu fabularno-dokumentalnego pt. „Żbik – powstaniec z Żoliborza” w reżyserii Arkadiusza Patera i Marcina Maślanki. W 2019 roku udzielił wywiadu dla Archiwum Historii Mówionej Muzeum Powstania Warszawskiego, w którym podzielił się swoimi wspomnieniami z czasu walk o niepodległą Polskę. W tym samym roku wziął udział w projekcie „Świadkowie Epoki” Instytutu Solidarności i Męstwa im. rtm. Witolda Pileckiego. Co roku uczestniczy na terenie Koszalina w uroczystościach rocznicowych z okazji wybuchu powstania warszawskiego.
Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Walecznych, Krzyżem Partyzanckim, Krzyżem Armii Krajowej, Medalem za Warszawę 1939-1945 i Warszawskim Krzyżem Powstańczym.
