Felicja Halina Michalska – łączniczka Narodowej Organizacji Bojowej, więzień niemieckich obozów koncentracyjnych.
Urodziła się 20 kwietnia 1923 roku w Poznaniu. Gdy wybuchła II wojna światowa, miała zaledwie 16 lat. Wielkopolska, po zajęciu przez niemieckiego okupanta, została włączona do III Rzeszy Niemieckiej jako Kraj Warty. Językiem urzędowym stał się język niemiecki. Wprowadzono godzinę policyjną i nakaz pracy dla Polaków. Skonfiskowano broń, odbiorniki radiowe, aparaty fotograficzne. Niemal natychmiast Niemcy rozpoczęli egzekucje i wysiedlenia ludności polskiej i żydowskiej.
Pod niemiecką okupacją Polacy szybko zaczęli organizować konspirację. W dniu 16 listopada 1939 roku działacze Stronnictwa Narodowego (SN) powołali konspiracyjną organizację wojskową – Narodową Organizację Bojową (NOB). Felicja Michalska zaangażowała się w działalność ruchu oporu. W kwietniu 1940 roku złożyła przysięgę organizacyjną i została łączniczką NOB na terenie poznańskiej dzielnicy Wilda. Przenosiła meldunki, rozkazy, konspiracyjną prasę i broń. Została aresztowana przez gestapo 10 listopada 1940 roku i osadzona w poznańskim Forcie VII, a później w niemieckim więzieniu w Oleśnicy. Fort VII był pierwszym obozem koncentracyjnym utworzonym przez Niemców na okupowanych ziemiach polskich. Na terenie Wielkopolski był największym ośrodkiem eksterminacji polskiej ludności cywilnej. Był także pierwszym obozem, w którym Niemcy w testowej komorze gazowej użyli gazu do masowego mordowania Polaków.
Felicja Michalska przeszła ciężkie, półtoraroczne śledztwo. W dniu 28 maja 1942 roku wyrokiem niemieckiego Wyższego Sądu Rejonowego w Poznaniu (OLG Posen) na sesji wyjazdowej w Oleśnicy została skazana na 5 lat obozu karnego. Przetransportowano ją do niemieckiego obozu koncentracyjnego KL Auschwitz, gdzie zmarła w dniu 10 lutego 1943 roku. Miała 20 lat.
dr Rafał Sierchuła/Bożena Wołek
