Felicja Michalska – łączniczka Narodowej Organizacji Bojowej, więzień niemieckich obozów koncentracyjnych.
Urodziła się 20 kwietnia 1923 roku w Poznaniu. W momencie wybuchu II wojny światowej miała 16 lat. W dniu 10 września 1939 roku Niemcy zajęli Poznań. Niemal natychmiast okupant niemiecki rozpoczął egzekucje i wysiedlenia ludności polskiej i żydowskiej. Wielkopolska została włączona do Rzeszy Niemieckiej jako Kraj Warty. Pod niemiecką okupacją Polacy szybko zaczęli organizować konspirację. W dniu 16 listopada 1939 roku działacze Stronnictwa Narodowego (SN) powołali konspiracyjną organizację wojskową – Narodową Organizację Bojową (NOB).
Felicja Michalska zaangażowała się w działalność ruchu oporu. W kwietniu 1940 roku została zaprzysiężona do NOB na terenie poznańskiej dzielnicy Wilda. Była łączniczką. Przenosiła dokumenty, meldunki, konspiracyjną prasę. Została aresztowana przez gestapo 10 listopada 1940 roku i osadzona w poznańskim Forcie VII, a później w niemieckim więzieniu w Oleśnicy. Fort VII był pierwszym obozem koncentracyjnym utworzonym przez Niemców na okupowanych ziemiach polskich. Na terenie Wielkopolski był największym ośrodkiem eksterminacji polskiej ludności cywilnej. Był także pierwszym obozem, w którym Niemcy w testowej komorze gazowej użyli gazu do masowego mordowania Polaków.
W dniu 28 maja 1942 roku wyrokiem niemieckiego Wyższego Sądu Rejonowego w Poznaniu (OLG Posen) na sesji wyjazdowej w Oleśnicy Felicja Michalska została skazana na 5 lat obozu karnego. Przetransportowano ją do niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz, gdzie zmarła w dniu 10 lutego 1943 roku. Miała 20 lat.
dr Rafał Sierchuła/Bożena Wołek
