Jan Biernat ps. „Bieja” – żołnierz Narodowej Organizacji Bojowej, więziony i stracony przez Niemców.
Urodził się 26 kwietnia 1919 roku w Wierzejewicach, powiat mogileński. Przed wojną mieszkał w Poznaniu i pracował jako ślusarz maszynowy. We wrześniu 1939 roku Wielkopolska, po zajęciu przez okupanta niemieckiego, została włączona do III Rzeszy Niemieckiej jako Kraj Warty. Językiem urzędowym stał się język niemiecki. Wprowadzono godzinę policyjną i nakaz pracy dla Polaków. Niemcy skonfiskowali broń, odbiorniki radiowe, aparaty fotograficzne. Niemal natychmiast rozpoczęli egzekucje i wysiedlenia ludności polskiej i żydowskiej. Jan Biernat został zatrudniony w niemieckiej firmie Herkules.
Pod niemiecką okupacją Polacy szybko zaczęli organizować konspirację. W dniu 16 listopada 1939 roku działacze Stronnictwa Narodowego (SN) powołali konspiracyjną organizację wojskową – Narodową Organizację Bojową (NOB). Jan Biernat zaangażował się w działalność ruchu oporu. Został zaprzysiężony do NOB w lecie 1940 roku przez ppor. Alfreda Wojciechowskiego. Przyjął konspiracyjny pseudonim „Bieja”. Był komendantem „piątki” w poznańskiej dzielnicy Wilda. Organizował kolportaż wydawanego przez Stronnictwo Narodowe pisma „Polska Narodowa”. Rozprowadzał bony obligacyjne NOB oraz zbierał składki organizacyjne.
Na skutek dekonspiracji i zwerbowania w NOB agentów organizacja została rozbita. Pierwsze aresztowania miały miejsce w grudniu 1940 roku. Jan Biernat ps. „Bieja” został aresztowany przez gestapo 6 lutego 1941 roku i osadzony w poznańskim Forcie VII, a później w niemieckich więzieniach przy ulicy Młyńskiej w Poznaniu i we Wronkach. Przeszedł ciężkie śledztwo, które trwało ponad rok. W dniu 10 sierpnia 1942 roku Jan Biernat ps. „Bieja” został skazany wyrokiem niemieckiego Wyższego Sądu Rejonowego w Poznaniu (OLG Posen) na karę śmierci. Wyrok wykonano 7 września 1942 roku w niemieckim więzieniu przy ulicy Młyńskiej w Poznaniu. Miał 23 lata.
dr Rafał Sierchuła/Bożena Wołek
