Kategoria: Życiorysy

Effert Edmund – pseud. „Jan”, „Janusz”, „Stefan Winiarski” (ur. 21 XI 1889 w Koronowie, zmarł w obozie w Żabikowie 7 VI 1944) – oficer Wojska Polskiego, Narodowej Organizacji Wojskowej (NOW) i Narodowych Sił Zbrojnych (NSZ).

Dziemieszkiewicz Mieczysław (1925 – 1951) ps. Rój”, żołnierz NZW, dowódca patrolu Pogotowia Akcji Specjalnej NZW.

Danilewicz Tadeusz (1895-1972) – oficer sł. st. WP, ppłk; szef sztabu NSZ-AK, komendant główny NZW.

Broniewski Zygmunt (1890-1949), mjr rez. WP, gen. bryg. NSZ; pseudonimy: “Bogucki”, “St. Bogucki”.

Borowski Witold (ur. 13 VI 1913 w Radomiu, zginął 2 VI 1945 w Antoninie) – por. NSZ, szef wydziału VI Dowództwa NSZ i szef wydziału IV (Informacji i Propagandy) NZW.

Piotr Abakanowicz (1890–1948), ps. „Barski”, „Grey Antoni”, „Grządziel”, „Podolak”, „Smuga”. Oficer WP, szef sztabu NSZ.

Banasik Bronisław (1894-1979) – kpt. sł.st. WP, mjr AK, płk NZW, pseudonimy: „Stefan”, „Zrąb”.Ur. 8 IX w Będzinie, s. Mikołaja i Agnieszki z d. Maślaczyńskiej. Ukończył szkołę podstawową i szkołę handlową, uzyskując średnie wykształcenie. W 1915 r. powołany do wojska rosyjskiego, w którym brał udział w I w. św. W 1916 awansowany do stopnia podporucznika. W 1918 r. wstąpił do WP, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej w l. 1919-20. W 1921 r. zweryfikowany w stopniu porucznika. W WP służył na różnych stanowiskach (w 1939 był dowódcą kompanii gospodarczej Pułku Radiotelegraficznego), z racji nieskrywanych sympatii narodowych nie był kilkanaście lat awansowany.

Leonard Szczęsny Zub-Zdanowicz urodził się 6 listopada 1912 roku w Popowcach pod Starokonstantynowem na Wołyniu, a zmarł 12 sierpnia 1982 roku w Waterbury w stanie Connecticut w USA. W konspiracji używał nazwiska „Leon Pyszkowski” oraz pseudonimów: „Dor” (w AK) i „Ząb” (w NSZ).

Barbara Dziekan z Kaczyńskich – ur. 25.12.1899 r. w Ruszczy, pow. Sandomierz, córka Michała i Marii z Wójcikowskich.

Poznałem go w maju 1996 roku. Obchodził wtedy 75-lecie swoich urodzin. Do Złatnej, gdzie mieszkał Wawrzyniec Hubka, pognała mnie chęć poznania człowieka, którego znałem z krążącej wokół niego legendy, opowiadań i wierszy, które od czasu do czasu obijały się o moje uszy, a także obowiązek redakcyjny, jako że byłem wtedy redaktorem miesięcznika „Gazeta Żywiecka”.