Kazimierz Stefan Cukierski − żołnierz Narodowej Organizacji Bojowej, więzień niemieckiego obozu koncentracyjnego.
Urodził się 26 listopada 1918 roku w Poznaniu, z którym związał swoje życie. Pracował w magazynach Fabryki Opon Samochodowych i Rowerowych „Stomil”, prężnie rozwijającej się polskiej firmie współpracującej z amerykańskim producentem opon General Tire and Rubber Company. Po wybuchu II wojny światowej Niemcy przejęli „Stomil” i sprzedali niemieckiej spółce Continental Gummiwerke AG Hanower. W czasie niemieckiej okupacji zakład, pod nazwą Posener Gummiwerke, produkował na potrzeby niemieckiej armii, zatrudniając wielu robotników przymusowych.
W okresie niemieckiej okupacji Kazimierz Cukierski włączył się w działalność konspiracyjną, wstępując w szeregi Narodowej Organizacji Bojowej (NOB) na terenie swojego zakładu pracy. Należał do „piątki” Stanisława Rybowiaka. Brał udział w kolportażu czasopisma „Polska Narodowa” wydawanego przez Stronnictwo Narodowe. Przekazywał także meldunki zawierające informacje z nasłuchów radiowych. Został aresztowany 19 sierpnia 1941 roku przez gestapo i osadzony w poznańskim Forcie VII, a później w więzieniu w Zwickau. Na terenach wcielonych do III Rzeszy sprawy wykroczeń przeciwko niemieckiej władzy okupacyjnej były rozpatrywane przez niemieckie sądy specjalne, które ferowały wysokie wyroki. W dniu 16 maja 1942 roku Kazimierz Cukierski został skazany wyrokiem niemieckiego Wyższego Sądu Rejonowego w Poznaniu (OLG Posen) na sesji wyjazdowej w Zwickau na 5 lat obozu karnego. 10 lipca 1942 roku został osadzony w niemieckim więzieniu w Rawiczu, skąd 12 listopada przetransportowano go do obozu koncentracyjnego Mauthausen. Nadano mu numer obozowy 17881. Kazimierz Stefan Cukierski zmarł 12 stycznia 1943 roku w obozie Mauthausen.
dr Rafał Sierchuła/Bożena Wołek
