Leon Cieślewicz – żołnierz Narodowej Organizacji Bojowej, więzień niemieckich obozów koncentracyjnych.
Urodził się 10 marca 1915 roku w Trzuskołoniu, powiat Gniezno, pod zaborem pruskim. Przed wojną mieszkał w Swarzędzu i pracował jako malarz. W dniu 10 września 1939 roku Niemcy zajęli Poznań. Niemal natychmiast okupant niemiecki rozpoczął egzekucje i wysiedlenia ludności polskiej i żydowskiej. Wielkopolska została włączona do Rzeszy Niemieckiej jako Kraj Warty. Językiem urzędowym stał się język niemiecki. Wprowadzono godzinę policyjną i nakaz pracy dla Polaków. Skonfiskowano broń, odbiorniki radiowe, aparaty fotograficzne.
Pod okupacją Polacy szybko zaczęli organizować konspirację antyniemiecką. W dniu 16 listopada 1939 roku działacze Stronnictwa Narodowego (SN) powołali konspiracyjną organizację wojskową – Narodową Organizację Bojową (NOB). Cieślewicz włączył się w działalność konspiracyjną. Latem 1940 roku został zaprzysiężony do NOB w Obwodzie Swarzędz. Należał do „piątki” Edmunda Mroczkowskiego. Brał udział w kolportowaniu wydawanego przez Stronnictwo Narodowe pisma „Polska Narodowa”.
Leon Cieślewicz został aresztowany przez gestapo około 4 maja 1941 roku i osadzony w poznańskim Forcie VII. Fort VII był pierwszym obozem koncentracyjnym utworzonym przez Niemców na okupowanych ziemiach polskich. Na terenie Wielkopolski był największym ośrodkiem eksterminacji polskiej ludności cywilnej. Był także pierwszym obozem, w którym Niemcy w testowej komorze gazowej użyli gazu do masowego mordowania Polaków.
W dniu 4 maja 1942 roku wyrokiem niemieckiego Wyższego Sądu Rejonowego w Poznaniu (OLG Posen) na sesji wyjazdowej w Szamotułach Leon Cieślewicz został skazany na 5 lat obozu karnego. Osadzono go w niemieckim obozie koncentracyjnym Mauthausen. Otrzymał numer obozowy 19487. Zmarł w obozie 3 kwietnia 1943 roku. Miał 28 lat.
dr Rafał Sierchuła/Bożena Wołek
