Stefan Siekliński ps. „Stefek” – żołnierz Narodowych Sił Zbrojnych z grupy Leopolda Sieklińskiego ps. „Poldek”, ze Zgrupowania Henryka Flame „Bartka”.
Urodzony 1 sierpnia 1928 roku w Międzyrzeczu Dolnym, syn Andrzeja i Heleny z domu Szczerbowskiej. Po ukończeniu szkoły powszechnej, w wieku 14 lat został skierowany przez Niemców do prywatnej piekarni, gdzie w charakterze pomocnika pracował do stycznia 1945 roku. Po przejściu frontu pracował u rodziców w gospodarstwie i przy dorywczych pracach zarobkowych. Razem z ojcem należeli do mikołajczykowskiego PSL. Udzielali również wsparcia żołnierzom NSZ ze Zgrupowania Partyzanckiego Henryka Flame „Bartka”.
Od marca 1946 Stefan miał bieżący kontakt z oddziałem NSZ dowodzonym przez Edwarda Biesoka ps. „Edek”, a po jego śmierci przez Leopolda Sieklińskiego ps. „Poldek”, który był jego kuzynem. W drugiej połowie maja 1946 roku trzej członkowie tego oddziału: Jan Kłaptocz ps. „Jasiek”, Eugeniusz Smoczyński ps. „Miecz” i Rudolf Borowski ps. „Rudek” zaproponowali mu wstąpienie do NSZ, na co przystał.
Uczestniczył z oddziałem w kilkudziesięciu akcjach, w tym w pouczeniach członków PPR również z w ramach oddziału NSZ „Burza”, zdobywaniu aprowizacji na rzecz całego zgrupowania oraz w akcji na posterunki MO w Międzyrzeczu i w Zabrzegu. Wobec aresztowania dowódcy i rozbicia grupy przez UBP i KBW na polecenie ojca wycofał się z działalności w partyzantce. W kolejnych miesiącach 1946 podjął pracę zarobkową w firmach w Starym Bielsku, następnie w Białej. Nie ujawnił się w czasie amnestii w 1947. Zatrzymany przez funkcjonariuszy UBP 12 lipca 1947, jako podejrzany o współpracę z NSZ na terenie powiatu bielskiego. 
Prokurator z WPR z Katowic odstąpił od sankcji karnej z uwagi na deklarowany przez Sieklińskiego w trakcie przesłuchań bardzo krótki okres pobytu w oddziale. Jednak w związku z działalnością w NSZ powołany został do odbycia zasadniczej służby wojskowej w batalionie górniczym w KWK „Rozbark”, gdzie przymusowo pracował pod ziemią w latach 1951-1953.
Przez lata nękany w zakładach pracy przez funkcjonariuszy UBP i SB. Od 1991 działał w Związku Represjonowanych Politycznie Żołnierzy Górników, od 2001 roku honorowy prezes Zarządu Okręgowego w Bielsku-Białej. W 2013 wstąpił do Związku Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych Okręg Podbeskidzie. Żonaty, ma dwóch synów. Mieszka w Bielsku-Białej.
