Tadeusz Łabędzki – działacz Młodzieży Wszechpolskiej, redaktor naczelny „Wszechpolaka”, żołnierz Narodowo-Ludowej Organizacji Walki, Narodowych Sił Zbrojnych, Narodowego Zjednoczenia Wojskowego, aresztowany i zamordowany przez komunistów w 1946 r.
Urodził się w 1917 r. w Filadelfii, w Stanach Zjednoczonych. W 1919 r. jego rodzina wróciła do kraju i zamieszkała w Mrodze Dolnej, powiat brzeziński. Łabędzki uczęszczał do Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika w Łodzi, gdzie działał w Narodowej Organizacji Gimnazjalnej (NOG-a). Później studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Został członkiem Młodzieży Wszechpolskiej (MW), był także redaktorem naczelnym pisma „Wszechpolak”.
W trakcie II wojny światowej walczył w szeregach Narodowo-Ludowej Organizacji Walki, która w 1942 r. weszła w skład powołanych Narodowych Sił Zbrojnych (NSZ). W konspiracji reaktywował Młodzież Wszechpolską. Od 1945 r., podczas okupacji sowieckiej, kontynuował działalność niepodległościową w Narodowym Zjednoczeniu Wojskowym (NZW).
Tadeusz Łabędzki został zatrzymany przez ubeków w dniu 7 kwietnia 1946 r. w mieszkaniu Lechosława Roszkowskiego przy ul. Gdańskiej w Łodzi i przewieziony do siedziby Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego (MBP) w Warszawie. Podczas przesłuchań był bestialsko torturowany m.in przez oprawcę Adama Humera. Został zamordowany 9 czerwca 1946 roku. Miejsca pochówku jego szczątków nie odnaleziono do dziś. Symboliczny grób Tadeusza Łabędzkiego znajduje się w Warszawie na Cmentarzu Powązkowskim w kwaterze „Na Łączce”.
Cześć Jego pamięci!
