Teofil Zielewicz ps. „Tygrys” – uczestnik I wojny światowej, powstania wielkopolskiego i wojny polsko-bolszewickiej, żołnierz Wojska Polskiego i Narodowej Organizacji Bojowej.
Urodził się 5 grudnia 1898 roku w Rudniku, powiat Nowy Tomyśl, na terenie zaboru pruskiego. W czasie I wojny światowej został zmobilizowany do armii niemieckiej. Po powrocie z frontu wziął udział w powstaniu wielkopolskim. W walkach powstańczych wyzwolono spod niemieckiego panowania prawie całą Wielkopolskę, dzięki temu później na mocy traktatu wersalskiego została włączona do państwa polskiego. Po wybuchu wojny polsko-bolszewickiej wziął udział w walkach. Po zakończeniu wojny został zdemobilizowany w stopniu podoficera rezerwy Wojska Polskiego i osiedlił się w Poznaniu. Podjął pracę jako ślusarz w Polskich Kolejach Państwowych w Warsztatach Głównych Parowozowo-Wagonowych w Poznaniu, czyli późniejszych Poznańskich Zakładach Naprawczych Taboru Kolejowego (w skrócie ZNTK Poznań). Został członkiem Stronnictwa Narodowego, największej partii politycznej w Polsce międzywojennej.
Po zakończeniu wojny obronnej 1939 roku, wcieleniu Wielkopolski do Rzeszy Niemieckiej i utworzeniu Kraju Warty rozpoczął działalność konspiracyjną. Do Narodowej Organizacji Bojowej (NOB) został zaprzysiężony w maju 1940 roku. Przyjął pseudonim „Tygrys”. Agitował i wprowadzał do organizacji nowych żołnierzy. Na terenie Wydzielonego Obwodu Warsztaty Kolejowe oraz poznańskiego węzła kolejowego zorganizował sześć „piątek”. Brał udział w kolportowaniu czasopisma „Polska Narodowa”, wydawanego przez Stronnictwo Narodowe. Rozprowadzał bony obligacyjne, zdobywając w ten sposób fundusze na działalność organizacyjną. Na wypadek powstania przygotowywał plany zbrojnego opanowania obiektów kolejowych w Poznaniu i omawiał je na odprawach, na które udostępniał także własne mieszkanie.
Teofil Zielewicz ps. „Tygrys” został aresztowany przez gestapo 27 stycznia 1941 roku i osadzony w poznańskim Forcie VII, a później w niemieckich więzieniach w Poznaniu przy ulicy Młyńskiej i w Pile. Dnia 8 lipca 1942 roku został skazany wyrokiem niemieckiego Wyższego Sądu Rejonowego w Poznaniu (OLG Posen) na sesji wyjazdowej w Pile na karę śmierci. Wyrok wykonano 6 sierpnia 1942 roku w niemieckim więzieniu przy ulicy Młyńskiej w Poznaniu.
dr Rafał Sierchuła/Bożena Wołek
