W dniu 8 stycznia 2021 r. w Wołominie pożegnaliśmy, zmarłą 30 grudnia 2020 roku, mjr Zenobię Klepacką ps. „Małynicz”, żołnierza Narodowych Sił Zbrojnych. Odeszła na wieczną wartę w wieku 101 lat.
Uroczystości pogrzebowe odbyły się w kościele pw. Matki Bożej Częstochowskiej w Wołominie. Po mszy św. kondukt żałobny udał się na pobliski cmentarz. Zenobia Klepacka spoczęła w rodzinnym grobowcu przy boku swojego męża Wacława Klepackiego. Pożegnanie mjr „Małynicz” odbyło się z wojskową asystą honorową i udziałem dwóch sztandarów Związku Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych. Obsadę pocztu sztandarowego Zarządu Głównego ZŻNSZ stanowili żołnierze 5. Mazowieckiej Brygady Wojsk Obrony Terytorialnej.
Zenobia Klepacka, wówczas jeszcze Żurawska, zgłosiła się ochotniczo do oddziałów żywych torped, mając 20 lat. Rekrutacja ochotników rozpoczęła się w maju 1939 r. po przemówieniu ministra Józefa Becka w dniu 5 maja w Sejmie Rzeczypospolitej Polskiej, w którym stanowczo odrzucił niemieckie żądania w sprawie Gdańska. Do wybuchu II wojny światowej gotowość do przeprowadzenia samobójczych lub bardzo ryzykownych akcji w obronie Polski zgłosiło 4700 ochotników, w tym 150 kobiet.
Od początku niemieckiej okupacji Polski zaangażowała się w działalność konspiracyjną. Już w październiku 1939 r. uczyła młodzież na tajnych kompletach. W 1940 r. przeszła kurs sanitarny, który prowadził doktor Siedlecki. Równocześnie z kursem prowadziła działalność wywiadowczą w Związku Jaszczurczym, m.in. śledząc konfidentów. W sierpniu 1940 r. rozpoczęła pracę w spółdzielni rolniczej. Niemal wszyscy pracownicy spółdzielni byli członkami konspiracji niepodległościowej. Po odbyciu przeszkolenia bojowego Zenobia Żurawska ps. „Małynicz” wzięła udział w kilku akcjach zbrojnych jako pomoc medyczna do opieki nad rannymi. W 1942 roku wstąpiła do Narodowych Sił Zbrojnych.
