Wiersz „Szaniec” został stworzony we wrześniu 2012 w związku z atmosferą 70-lecia powstania Narodowych Sił Zbrojnych.
Inspiracją autorki wiersza był film „Chłopcy wychodzą z lasu”.
Szaniec
Najdonośniej drwina pada z ust nabrzmiałych lekceważeniem
Z ust samozwańców obozujących na gruzach Krainy
Strzałom bliskie wybuchy nienawidzącej wszechrzecz śliny
Wychodzimy z lasu w nagie pola, na które rzucają cienie
Dęby krzyżowe na sosnach
I wyciągają korzenie jako ręce spod ziemi, tych w lesie
My za to wierzymy Bogu, kiedy każe padać na wznak
Przed ostatnim oddechem lasu,
Póki nie giniemy
Głęboko pod runem krąży rzeka podziemna niepomszczonej krwi
Więc wynosimy z niej na rękach niespokojne ciało salamandry
Wijące się w dreszczach i podskokach śmiertelnego oskarżenia
I stając naprzeciw zaprzepaszczonemu krzyczymy do wrogów,
Że ich śmierć przywita, gdy las podejdzie pod mury pałacu bajliwa
Autor: „Lelumna”
