Zbigniew Leopold Kuciewicz urodził się w Warszawie 15.XI.1926 roku. Już jako nastolatek związany z konspiracją, od 1941 roku w Związku Jaszczurczym.

W 1942 roku organizuje konspiracyjny Klub Sportowy „7”, którym kieruje do 1944 roku. Od 1942 w Narodowych Siłach Zbrojnych. W październiku 1943 ukończył kurs Szkoły Podchorążych Piechoty NSZ i otrzymał przydział do plutonu pionierów. W powstaniu warszawskim walczył w zgrupowaniu „Chrobry II”. Po powstaniu nadal w konspiracji na terenie Łowicza, w latach 1946-47 działa w Zrzeszeniu „Wolność i Niezawisłość”.

Po wojnie ukończył Akademię Wychowania Fizycznego i był działaczem społecznym oraz wybitnym trenerem sportowym. Aktywnie działał w organizacjach niosących pomoc dzieciom niepełnosprawnym. Pełnił funkcję zastępcy prezesa Polskiego Związku Pięcioboju Nowoczesnego. W latach 1951-1980 prowadził pracę trenerską z reprezentacjami Polski w pięcioboju na kolejne igrzyska olimpijskie.

W ramach działalności w środowiskach kombatanckich brał udział w opracowywaniu Karty Kombatanta, w latach 1980-1988 był w Społecznym Komitecie Budowy Pomnika Powstania Warszawskiego (I i II komitet). Od 1988 roku w Stronnictwie Narodowym, a następnie aktywnie działa i animuje środowisko byłych żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych. Był jednym z inicjatorów budowy pomnika-grobowca żołnierzy NSZ na warszawskich Powązkach, obecnie pozostaje jego jedynym administratorem.

W ostatniej dekadzie pozostaje najważniejszym kustoszem pamięci NSZ w środowisku kombatanckim tej organizacji, wieloletni Wiceprezes Zarządu Głównego Związku Żołnierzy NSZ, od 2011 prezes Związku. Współpracuje z historykami zajmującymi się powstaniem warszawskim i historią NSZ, uzupełniając ich badania informacjami zbieranymi od kombatantów NSZ. Dzięki jego zabiegom i pracy, Związek Żołnierzy NSZ aktywnie współpracuje z Archiwum Akt Nowych W Warszawie, gdzie przekazywane są wszelkie dokumenty historyczne NSZ z całego kraju i spoza granic Polski.

Wielokrotnie odznaczany za sukcesy w pracy trenerskiej i w pracy w PKOL. Po 1944 roku nie otrzymał żadnego orderu państwowego za działalność w czasie konspiracji drugowojennej, za działalność w konspiracji antykomunistycznej i za działalność w upamiętnianiu walk o niepodległość Polski. Odznaczony m.in.: Złota Odznaka Za Zasługi Dla Warszawy; Zasłużony Trener; Medal PKOL; Krzyż Kawalerski OOP; Medal Edukacji Narodowej; Srebrny Krzyż Zasługi; Krzyż Oficerski OOP (w 2002 r. nadany za działalność sportową); wiele nagród, dyplomów i odznaczeń Ministerstwa Sportu.