W dniu 26 września 2021 roku w Przasnyszu w wieku 94 lat zmarła Irena Kamińska, z domu Kołakowska, która była represjonowana za pomoc udzielaną żołnierzom Narodowego Zjednoczenia Wojskowego.
Uroczystości pogrzebowe odbyły się 1 października w Przasnyszu. Rozpoczęły się mszą żałobną w kościele pw. Chrystusa Zbawiciela, którą celebrował proboszcz ksiądz Romuald Ciesielski. Wzięli w niej udział żołnierze 5. Mazowieckiej Brygady Obrony Terytorialnej w Ciechanowie, którzy pełnili wartę przy trumnie. Irena Kamińska została pochowana na cmentarzu komunalnym w Przasnyszu. W czasie pogrzebu starosta przasnyski Krzysztof Bieńkowski, w imieniu Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, przekazał rodzinie zmarłej Medal „Pro Patria”, który miał być wręczony Irenie Kamińskiej w najbliższych dniach.
Irena Kamińska od września 1949 roku pomagała żołnierzom NZW, którzy kwaterowali w gospodarstwie jej rodziców Marianny i Bronisława Kołakowskich we wsi Osyski, powiat ciechanowski. W dniu 25 lutego 1950 roku grupa operacyjna UB-KBW na terenie gospodarstwa rodziny Kołakowskich zlikwidowała 4-osobowy patrol NZW dowodzony przez sierż. Ildefonsa Żbikowskiego ps. „Tygrys”. W walce z komunistami zginął sierż. Żbikowski oraz Józef Niski ps. „Brzoza”, Henryk Niedziałkowski ps. „Huragan” i Władysław Bukowski ps. „Zapora”. Ubecy spalili zabudowania gospodarcze oraz aresztowali całą rodzinę Kołakowskich (rodziców oraz czworo dzieci).
Wszyscy członkowie rodziny zostali poddani brutalnemu śledztwu przez funkcjonariuszy UB. Po przesłuchaniach zmarł Jerzy Kołakowski, najmłodszy syn. Ojciec Bronisław i jego syn Zdzisław zostali skazani przez komunistyczny sąd na karę śmierci i straceni 3 lipca 1950 roku w więzieniu przy ulicy Rakowieckiej w Warszawie. Do dziś nie odnaleziono ich szczątków. Matka Marianna i jej córki Irena i Teresa Kołakowskie otrzymały kary wieloletniego więzienia (kolejno 8, 10, 15 lat). Majątek rodziny został przez komunistów skonfiskowany.
Irena Kamińska została skazana na 10 lat ciężkiego więzienia. Prawie pięć lat była więziona w bydgoskim Fordonie. Została zwolniona 5 listopada 1954 roku, ale w dalszym ciągu była inwigilowana, a w 1982 roku zwolniono ją z pracy bez podania przyczyny. Dzięki staraniom rodziny komunistyczny wyrok z 1950 roku został unieważniony. Za zasługi dla suwerenności i niepodległości Polski została odznaczona przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Zdjęcia IPN.
