Zygmunt Karpiński ps. „Korwiński”, „Korwin”, „Zbigniew Korwin”, po wojnie przyjął nazwisko Zygmunt Korwin vel Korwiński – żołnierz Związku Walki Zbrojnej-Armii Krajowej, Narodowych Sił Zbrojnych, Brygady Świętokrzyskiej NSZ, służył w Polskich Kompaniach Wartowniczych w amerykańskiej strefie okupacyjnej Niemiec.
Urodził się 12 stycznia 1921 roku w Krakowie. Ukończył Szkołę Budowy Maszyn im. Wawelberga i Totwanda w Warszawie. II wojna światowa zastała go w Warszawie, która po zajęciu ziem polskich przez wojska niemieckie znalazła się na terenie Generalnej Guberni (GG), utworzonej dekretem z 12 października 1939 roku przez Hitlera. Językiem urzędowym stał się język niemiecki. Na stolicę administracyjną okupant wyznaczył Kraków. Od początku niemieckiej okupacji wprowadzono godzinę policyjną i nakaz pracy dla Polaków. Skonfiskowano broń, odbiorniki radiowe, aparaty fotograficzne. Niemal natychmiast okupant zlikwidował szkolnictwo wyższe, wprowadził kartki żywnościowe, rozpoczął egzekucje i wysiedlenia oraz fizyczną eliminację polskiej inteligencji, duchowieństwa i oficerów Wojska Polskiego.
Wobec nasilającego się niemieckiego terroru Polacy masowo zaczęli organizować konspirację. Powstało szereg tajnych organizacji wojskowych i cywilnych. Za samą przynależność do ruchu oporu groziła kara śmierci lub ciężkiego obozu pracy. Zygmunt Karpiński włączył się w działalność konspiracyjną, wstępując w 1942 roku do Związku Walki Zbrojnej-Armii Krajowej (ZWZ-AK). W lipcu 1943 roku przeszedł do Narodowych Sił Zbrojnych (NSZ). Używał kilku pseudonimów „Korwiński”, „Korwin”, „Zbigniew Korwin”. W okresie od marca 1943 do kwietnia 1944 roku przeszedł przeszkolenie w konspiracyjnej Szkole Podchorążych Łączności NSZ w Warszawie. Jednocześnie, począwszy od listopada 1943 roku, przez trzy miesiące był współwydawcą pisma konspiracyjnego „Dziennik Polski”. Przerwał działalność wydawniczą, gdyż został skierowany do pracy w sekcji specjalnej II Oddziału, czyli wywiadu. W kwietniu 1944 roku ukończył konspiracyjną podchorążówkę w stopniu kaprala podchorążego. Trzy miesiące później, 24 czerwca 1944 roku, otrzymał awans do stopnia plutonowego podchorążego. W dniu 20 października 1944 roku został skierowany do Oddziału Rozpoznawczego Brygady Świętokrzyskiej NSZ. Jednocześnie otrzymał przydział do pracy w Oddziale VI Oświatowo-Wychowawczym Brygady. 12 listopada 1944 roku ponownie skierowano go na Kielecczyznę, gdzie podjął pracę w komendzie Okręgu V Kieleckiego NSZ pod rozkazami mjr. NN ps. „Olgierd Mirski”. Pełnił funkcję kierownika skrzynki Akcji Specjalnej (AS) w Jędrzejowie. Po aresztowaniu przez Niemców został osadzony w krakowskim więzieniu Montelupich, gdzie doczekał wkroczenia do miasta Armii Czerwonej. Spodziewając się represji ze strony komunistów, uciekł z kraju do Brygady Świętokrzyskiej. Od 7 grudnia 1945 roku został przydzielony na staż do 4005. Kompani Wartowniczej przy armii amerykańskiej. Dwa tygodnie później awansował na dowódcę plutonu w 4005., a następnie w 4028. Kompanii. Po zwolnieniu ze służby przebywał w obozie dla osób przesiedlonych DP Altenstadt.
